Biomechanika jeźdźca zaczyna się od objaśnienia pojęcia powięzi – „Calineczki tkanek ciała”. Do niedawna ignorowana

przez świat nauki, powięź postrzegano jedynie jako materiał opakowujący ciało. Jednakże w wyniku badań okazało się, że powieź łączy mięśnie, tworząc z nich łańcuchy funkcjonalne.

Badania dowiodły także, że system powięzi konia bardzo przypomina nasz, ludzki: występują tam także „linie pociągnięć”

wpływające na posturę, możliwość i charakter wykonywanych ruchów oraz stabilizację ciała. Problemy dobrego dosiadu i jeździectwa ulegają powiększeniu w sytuacji, gdy występują nierównowagi pomiędzy „odciągami” powięziowymi jeźdźca i/lub konia. Wiemy, że nierównowagi u któregokolwiek z partnerów mogą doprowadzić do utraty równowagi u drugiego z nich. Równowaga natomiast jednego pomaga odzyskać ją drugiemu.

Jeźdźcy utalentowani wykorzystują swoje dobrze zrównoważone odciągi do ustabilizowania siebie i przywrócenia równowagi koniowi. Ponadto więcej „czują”, gdyż powięź zawiera dużo więcej organów czuciowych niż mięśnie. Organy te rejestrują siły ciągnące w danym obszarze ciała. W ten sposób napięta sieć powięzi staje się niewyczerpanym źródłem siły i czucia. Dla większości z nas ten stan jest z początku nieosiągalny, gdyż mamy zbyt słabo napiętą sieć powięzi. Nieważne, jak bardzo chcielibyśmy stać się bardziej spokojnymi i skutecznymi jeźdźcami, wciąż tylko podskakujemy w siodle w rytm ruchu konia.

Ta książka zawiera materiał, pozwalający nauczyć się sposobów dotarcia do własnej sieci powięzi i odzyskania jej równowagi, a także stabilizacji. Może to w znaczący sposób zwiększyć poziom naszych umiejętności i czucia.

Biomechanika jeźdźca zaczyna od „obudowy zewnętrznej” ciała. Niezależnie od tego, czy pochylamy się, odchylamy, zaokrąglamy plecy czy je przeprostowujemy – nasze nawyki odzwierciedlają nierównowagi powięzi (podobnie jak utrudniona jazda po kole w jednym kierunku). Ćwiczenia praktyczne i liczne ilustracje pokazują, w jaki sposób zrównoważyć przód i tył ciała oraz jego prawą i lewą stronę. Wykonując te ćwiczenia nabywamy umiejętności, pozwalające od razu zająć się podobnymi nierównowagami w ciele konia. Dalej Mary wyjaśnia, w jaki sposób skuteczne przenoszenie sił w sieci powięzi umożliwia jeźdźcom wypchnięcie rąk do przodu, hamując w nich pokusę ciągnięcia za wodze. Kolejne rozdziały pokazują jak, przy pomocy owijających ciało taśm powięziowych, zająć się skręceniami ciał konia i jeźdźca. Wreszcie, przyglądając się centrum obu partnerów, możemy zobaczyć, jak głębokie może być ich wzajemne połączenie.